Est Autem Naxus Insula Vna Ex Cycladibus, In Mari Ageo.

Causam huius assignat Cardanus, quod hydromel vetustate transeat in vinum.

Aristoteles commemorat Sicilia fontem, quo incola loco aceti vtantur. Idem saporum aqua causam in calorem retulit, quod terra excocta mutet & prabeat saporem aqua.

Iam de aqua coloribus ita Cardanus. Eadem est ratio colorum aqua, ait, qua & saporum: videlicet a terra originem trahere. Nam Candida est aqua, ad secundum lapidem a Glauca, Misena oppido: Rubea, vt in Radera Misena fluuio, iuxta Radeburgum: Et olim in Iudaa iuxta Ioppen: Viridis, in Carpato monte, iuxta Neusolam: Carulea aut blaua, inter Feltrium & Taruisium, & in Thermopylis etiam talem fuisse referunt: Nigerrima in Allera fluuio Saxonia, vbi in Visurgim se exonerat. Caussa sunt argilla colores, sed tenuiores. Item Aristoteles: circa Iapygiam promontorium, esse fontem, qui sanguinem fundat, addens, eam maris partem suo foetore nauigantes procul arcere. Aiunt praterea in Idumaa fontem esse, qui quater in anno colorem mutet, cum sit colore nunc viridi, nunc albo, nunc sanguineo, nunc lutulento.

Et de aquarum odore sic Cardanus. Similis ratio differentia est in odoribus. Plerumque tamen aquarum odores iniucundi sunt, quod raro terra bene oleat. Pessime olim foetabat in Alide, Anigri fluminis aqua, vsque ad perniciem, non solum piscium, sed etiam hominum. Iuxta Metonem in Messania, in puteo quodam optime olens aqua hauriebatur. Hac ideo recito, vt nullus magis in Islandia quam alibi, aquarum, colores, odores, sapores, miretur.

Quartus plane exitialis. Autor est Isidoras, esse fontem quendam, cuius aqua pota vitam extinguat: Et Plinius: Iuxta Nonarim, inquit, Arcadia, Styx (iuxta Cyllenem montem, ait Cardan. Sola equi vngula continebatur: referunt ea sublatum Alexandrum magnum) nec odore differens, nec colore, epota illico necat. Idem, In Beroso Taurorum colle sunt tres fontes sine remedio, sine dolore mortiferi: Et quod longe maximum est, quod Seneca stagnum esse dicat, in quod prospicientes statim moriantur. Nos vero Islandi etiam hunc quartum Frisij fontem, cuius etiam Saxo meminit, vt antehac semper, itidem etiam nobis hodie penitus ignotum testamur: Hocque igitur nomine, Deo immortales gratias agimus, quod ab eiusmodi fontibus & serpentibus, insectis venenatis, ac alijs pestiferis & contagiosis, esse nos immunes voluerit.

Praterea est apud pradictos fontes tanta sulphuris copia. Montes tres a Munstero & Frisio igniuomi dicti, omnes longissimo interuallo a nostris fodinis distant. Quare cum iuxta hos montes fontibus quatuor, quos tantopere miraculis celebrant, locum & situm faciant, necesse est eos fontes pari fere interuallo a fodinis sulphureis remotos esse. Nec vero apud montem Heclam, vt Munsterus, nec apud hos Frisij fontes (quorum rumor quam verus sit, hactenus ostensum est) sulphur effoditur: Nec patrum nostrorum memoria effossum esse arbitramur. [Sidenote: Sulpher in bore. ali Islandia parte.] Neque verum est, quod de sulphuris copia tradit Munsterus, esse videlicet pene vnicum Insula mercimonium & vectigal. Nam cum insula in quatuor partes diuisa sit, quarta pars, nempe borealis, tantum dimidia, hoc vtitur mercimonio, nec sulphuris mica in vectigal Insula penditur.

The same in English.

THE ELEUENTH SECTION.

[Sidenote: Frisius.] Not farre from these mountaines (the three forenamed) declining to the sea shoare, there be foure fountaines of a most contrary nature betweene themselues.

Enter page number Go  Previous Next
Page 167 of 243
Words from 87406 to 87906 of 127955