Anchurus Existimans, Nihil Esse Anima Pretiosius, Sese Viuum In Illud Profundissimum Chasma Pracipitem Dedit: Idque Tanto Animi Cum Feruore, Vt Neque Parentis Desiderio, Neque Dulcissima Coniugis Amplexu Vel Lachrymis, Ab Isto Proposito Se Retrahi Passus Sit.

Nec inferiorem multo consecuti sunt gloriam Sperthius & Bulis, Lacedamonij, qui ad auertendam potentissimi Regis Persarum Xerxis, ob occisos a Lacedemonijs Darij patris legatos, vltionem, ad Regem profecti sunt, & vt legatorum necem in se, non in patria vlcisceretur, erectis & constantibus animis sese obtulerunt.

Qua vero res, Sereniss. Princeps, illos ac alios complures mouit, vt patria flagrantes amore, nullum pro ea periculum, nullas molestias, imo ne mortem ipsam recusarint, ea profecto me quoque impulit, non quidem, vt quemadmodum illi, mortem sponte oppeterem, aut me mactandum vltro offerrem, sed tamen, vt id quod solum possem, in gratiam patria tentarem: Hoc est, vt scriptorum de ea errores colligerem & rumusculos vanos refellerem: Ac ita rem profecto periculosam, & multorum forsan sinistro obnoxiam iudicio, aggrederer.

In eo proposito me etiam Cn. Pompeij exemplum confirmauit: Quem rei frumentariaa apud Romanos procuratorem, cum in summa Vrbis annona charitate, in Sicilia, Sardinia & Africa frumentum collegisset, maiorem patria, quam sui, tradunt rationem habuisse. Cum enim Romam versus properaret, & ingenti ac periculosa oborta tempestate, Naucleros trepidare, nec se ventorum aut maris savitia committere velle animaduerteret, ipse nauim primus ingressus, anchoras tolli iussit, in hac verba exclamans: Vt nauigemus vrget necessitas: vt viuamus, non vrget. Quibus vir prudentissimus innuisse videtur, patria periclitantis maiorem habendam rationem, quam priuata incolumitatis.

Hunc ego sic imitor,

(Si parua licet componere magnis, & muscam Elephanto conferre) vt collectis ac comportatis ijs, quibus ad succurrendum gentis nostra nomini ac fama, apud extraneos, ex maleuolorum quorundam inuidia iam diu laboranti vterer; paucula hac in lucem emittere, meque pelago huic quantumuis turbulento committere, lintea ventis tradere, cumque illo exclamare non dubitem: Vt scribamus, vrget necessitas: Vt vero scriptum nostrum, cuiusuis, delicato palato, vbique satisfaciat, aut omnem Momi proteruiam effugiat, non vrget. Institutum meum complures probaturos spero: successum forsan non itidem omnes probabunt. Nihiiominus tamen maiorem habendam rationem patria, multorum hactenus opprobria & contumelias sustinentis, quam siue laudis, siue vituperationis, ad me ipsum hinc forsan reditura, existimabam. Quid enim causa esse potest, cur nonnullorum odium & inuidentiam, cum hoc patria, benefaciendi seu gratificandi studio forte coniunctam recusem?

Quodsi scriptorum errores liberius notare, si quorundam calumnias durius perstringere videbor, eos tamen aquos me habiturum censores confido, qui paulo diligentius animaduertere volent, quam parum tolerabiles sint scriptorum de nostra gente errores: quot etiam & quam graues quorundam in nos calumnia, quibus nationem nostram varijs modis laccssiuere, & etiamnum lacessere non desistunt. Dandum etiam aliquid omnibus congenito soli natalis amori est; Dandum iusto, ob hanc patria illatam iniuriam, dolori. Et ego quidem, quantum fieri potuit, vbique mihi temperaui, ac a conuitijs abstinere volui: quod si quid videatur mollius dicendnm fuisse, id pradicta ratione veniam, spero, merebitur.

Cum igitur hac mihi subeunda sit alea, quod omnibus scriptum aliquod edituris in more positum animaduerto, id mihi hoc tempore solicite curandum est: Nempe vt patronum & mecanatem aliquem huic meo commentariolo quaram, sub cuius nomine & numine, tutius in vulgi manus exeat.

Enter page number Go  Previous Next
Page 122 of 243
Words from 64118 to 64620 of 127955