Et Hoc In Illa Ciuitate, Qua Plurimos Annos Commercia Sua Magno Suorum Cum Lucro In Islandia Exercuit, Impune Fecit.

Ioachimus Leo nomen illi est, dignus certe qui Leones pascat.

Reperiuntur praterea multi alij scriptores, qui cum miracula natura, qua in hac Insula creduntur esse plurima, & gentis Islandica mores ac instituta describere se velle putant, a re ipsa & veritate prorsus aberrarunt, nautarnm fabulas plusquam aniles, & vulgi opiniones vanissimas secuti. Hi Scriptores etsi non tam spurca & probrosa reliquerunt, quam sordidus iste Rhythmista: multa tamen sunt in illorum scriptis, qua illos excusare non possunt, aut prorsus liberare, quo minus innocentem gentem suis scriptis deridendam alijs exposuerint. Hac animaduertens, legens, expendens, subinde nouis, qui Islandorum nomen & astimationem laderent, scriptoribus ortis, alienorum laborum suffuratoribus impudicis, qui etiam non desinunt gentem nostram nouis conspurcare mendacijs, lectoresque noua monstrorum enumeratione & descriptionibus fictis deludere, sape optabam esse aliquem, qui ad errata Historicorum, & aliorum iniquorum censorum responderet, quique aliquo scripto innocentem gentem a tot conuicijs si non liberaret, certe aliquo modo apud pios & candidos Lectores defenderet. Quare hoc tempore Author eram honesto studioso, Arngrimo Iona F. vt reuolutis scriptorum monumentis, qui de Islandia aliquid scripserunt, errores & mendacia solidis rationibus detegeret. Ille etsi primo reluctabatur, vicit tamen demum admonitio, amorque communis patria, ita vt hunc qualemcunque commentariolum conscriberet, non ex vanis vulgi fabulis, sed & ex sua & multorum fide dignorum experientia, comprobationibus sumptis.

Ille vero, qui hanc rem meo est aggressus instinctu, vicissim a me suo quasi iure flagitabat, vt in has pagellas, vel tribus saltem verbis prafarer: existimans aliquid fidei vel authoritatis opusculo inde conciliatum iri. Quare vt mentem breuiter exponam: Ego quidem & honestam & necessariam quoque operam nauasse eum iudico, qui non modo scriptorum varias sententias de rebus ignotis perpendere, & inuicem conferre, nec non ad veritatis & experientia censuram exigere: Sed etiam patriam a venenatis quorundam sycophantarum morsibus vindicare conatus sit. Aquum est igitur, Lector optime, vt quicquid hoc est opusculi, velut sanctissimo veritatis & patria amore aduersus Zoilorum proteruiam munitum & muniendum excipias. Vale.

Gudbrandus Thorliacus Episcopus Holensis in Islandia. Anno 1592. Iul. 29.

[Footnote: In the original edition of the description of Iceland by Arngrimus, follow these lines:

¶ Authoris ad Lectorem. Imbute Lector suauis arte Palladis, Lector benigne, humane, multum candide, Qui cuncta scis collis sacri mysteria: Has videris si forte quando paginas Non lectione sique dedignabere, Fac, nos tuo candori vt hac committimus Et aquitati, fronte sic non tetrica, Vultu legas nec ista quando turbido: Communis vnquam sortis haud sis immemor, Infirmitas quam nostra nobis contulit. Obnoxius nam non quis est mortalium Erroribus nauisque semper plurimis? Quod si diu multumque cogitauens, Nostris eris conatibus paulo aquior, Tuis & isto rite pacto consules: Candore nam quo nostra arctans vtere, En te legentes rursus vtentur pari: Sic ipse semper alteri qua feceris. Aqualitatis lege & hac fient tibi.

De gente multis pradicata Islandica Authoribus quamuis probata maximis, Nostro periclo hucusque vulgo credita, Licere nobis credimus refellere, Non vt notam scriptorum muram nomini, Nostrum sed a nota probosa vindicem: Hoc institutum iusque fasque comprobant: Hoc nostra consuetudo lexque comprobant: Hoc digna lectu exempla denique comprobant. Ergo faue:

Enter page number Go  Previous Next
Page 127 of 243
Words from 66652 to 67153 of 127955