Dixi Quod Hoc Nullo Modo Posset Fieri.

Sed totam dimitteremus ei.

Tunc quasiuit si vellemus morari in terra? Ego dixi, Si bene intellexistis literas domini regis, potestis scire, quod sic. Tunc dixit, quod oporteret nos esse patientes multum, et humiles. Sic discessimus ab eo illo sere. In crastino mane misit vnum sacerdotem Nestorinum pro bigis, et nos duximus omnes quatuor. Tunc occurrens nobis frater ipsius Coiacis, separauit omnia nostra ab ipsis rebus quas tuleramus pridie ad curiam, et ilia accepit tanquam sua, scilicet libros et vestimenta: et Coiac praceperat, quod ferremus nobiscum vestimenta quibus induti fueramus coram Sartach vt illis indueremur coram Baatu si expediret: quas ille sacerdos abstulit nobis vi, dicens: Tu attulisti eas ad Sartach, modo vis ferre Baatu? Et cum vellem ei reddere rationem, respondit mihi, Ne loquaris nimis, et vade viam tuam. Tunc necessaria fuit patientia, quia apud Sartach, non patebat nobis ingressus; nec aliquis erat, qui nobis exhiberet iusticiam. Timebam etiam de interprete, ne ipse aliquid aliter dixissit, quam ego dixissem ei: quia ipsi bene voluisset, quod de omnibus fecissemus xenium. Vnum erat mihi solacium, quia quum persensi cupiditatem eorum, ego subtraxi de libris Biblium et sententias, et alios libros quos magis diligebam. Psalterium domina regina non fui ausus subtrahere, quia illud fuerat nimis notatum propter aureas picturas qua erant in eo. Sic ergo reuersi sumus cum duobus residuis bigis ad hospitium nostrum. Tunc venit ille, qui debebat ducere nos ad Baatu, volens cum festinatione arripere iter; cui dixi quod nulla ratione ducerem bigas. Quod ipse retulit ad Coiac.

Enter page number Go  Previous Next
Page 249 of 315
Words from 65317 to 65570 of 82784