Qualiter Habuerunt In Mandatis Adire Baatu Patrem Sartach.

Cap.

18.

In crastino mane venit quidam sacerdos frater ipsius Coiac postulans vasculum cum chrismate, quia Sartach volebat illud videre, vt dicebat, et dedimus ei. Hora vespertina vocauit nos Coiac, dicens nobis: Dominus rex scripsit bona verba Domino meo: Sed sunt in eis difficilia, de quibus nihil auderet facere, sine consilio patris sui. Vnde oportet vos ire ad patrem suum, et duas bigas quas adduxistis heri cum vestimentis et libris dimittetis mihi, quia Dominus meus vult res diligentius videre. Ego statim suspicatus sum malum de cupiditate eius, et dixi ei. Domine, non solum illas sed etiam duas quas adhuc habemus relinquemus sub custodia vestra. Non inquit, illas relinquetis, de alijs facietis velle vestrum. Dixi quod hoc nullo modo posset fieri. Sed totam dimitteremus ei. Tunc quasiuit si vellemus morari in terra? Ego dixi, Si bene intellexistis literas domini regis, potestis scire, quod sic. Tunc dixit, quod oporteret nos esse patientes multum, et humiles. Sic discessimus ab eo illo sere. In crastino mane misit vnum sacerdotem Nestorinum pro bigis, et nos duximus omnes quatuor. Tunc occurrens nobis frater ipsius Coiacis, separauit omnia nostra ab ipsis rebus quas tuleramus pridie ad curiam, et ilia accepit tanquam sua, scilicet libros et vestimenta: et Coiac praceperat, quod ferremus nobiscum vestimenta quibus induti fueramus coram Sartach vt illis indueremur coram Baatu si expediret: quas ille sacerdos abstulit nobis vi, dicens: Tu attulisti eas ad Sartach, modo vis ferre Baatu? Et cum vellem ei reddere rationem, respondit mihi, Ne loquaris nimis, et vade viam tuam. Tunc necessaria fuit patientia, quia apud Sartach, non patebat nobis ingressus; nec aliquis erat, qui nobis exhiberet iusticiam. Timebam etiam de interprete, ne ipse aliquid aliter dixissit, quam ego dixissem ei: quia ipsi bene voluisset, quod de omnibus fecissemus xenium. Vnum erat mihi solacium, quia quum persensi cupiditatem eorum, ego subtraxi de libris Biblium et sententias, et alios libros quos magis diligebam. Psalterium domina regina non fui ausus subtrahere, quia illud fuerat nimis notatum propter aureas picturas qua erant in eo. Sic ergo reuersi sumus cum duobus residuis bigis ad hospitium nostrum. Tunc venit ille, qui debebat ducere nos ad Baatu, volens cum festinatione arripere iter; cui dixi quod nulla ratione ducerem bigas. Quod ipse retulit ad Coiac. Tunc pracepit Coiac quod relinqueremus eas apud ipsum cum garcione nostro: quod et fecimus. [Sidenote: Perueniunt ad Etiliam vel Volgam.] Sic ergo euntes versus Baatu recta in Orientem, tertia die peruenimus ad Etiliam: cuius aquas cum vidi, mirabar vnde ab Aquilone descenderunt tanta aqua. Antequam recederemus a Sartach, dixit nobis supradictus Coiac cum alijs multis scriptoribus curia, Nolite dicere quod dominus noster sit Christianus, sed Moal. Quia nomen Christianitatis videtur eis nomen cuiusdam gentis. [Sidenote: Tartari volunt vocari Moal.] In tantam superbiam sunt erecti, quod quamuis aliquid forte credant de Christo, tamen nolunt dici Christiani volentes nomen suum, hoc est, Moal exaltare super omne nomen. Nec volunt vocari Tartari: Tartari enim fuerunt alia gens de quibus sic didici.

The same in English

How they were giuen in charge to goe vnto Baatu the Father of Sartach. Chap.

Enter page number Go  Previous Next
Page 128 of 162
Words from 65196 to 65707 of 82784