65. Quare Christianus Rerum Adeo Abstrusarum Inquisitionem Libenter Praterit:

Tum dogmata nullis appertis et illustribus scriptura sacras testimonijs stabilita, velut certa et vera recipere, aut alijs tradere, nefas esse ducit.

Deut 4. et 12, Esa. 8. Matth, 17. 2, Timoth. 3.

Deinde etiam pugnat acriter cum Religione Christiana, quo Munsterus & Krantzius Islandos ornant, encomium: Eos videlicet, catulos ac pueros suos aquo habere in precio. De quo infra, section. 7. Sic igitur secum dissidet Munst. dum quos Christianos assent, inferni architectos alias facit: Item, Krantzius et Munsterus, dum quos fide Christo insertos affirmant, eosdem omni pietatis et honestatis sensu exuunt: quod scribant filios ab his, non maiore cura, quam catulos diligi.

Sed vt ad rem: De Religione equidem nostra, qua qualiseu fuerit, cum Ethnicismus primum fugari coepit, nihil magnifice diceret possumus: quemadmodum nec alia Septentrionis Regna vicina, vti existimo, de suis fidei initijs. Fatendum enim est, et cum serijs gemitibus deplorandum vsque ad illam nunquam satis pradicatam diem, qua nobis velut immortalitatis initium illuxit et repurgati Euangelij doctrinam attulit, tenebras plusquam Cimmerias, etiam nostris hominibus, vt reliquis Septentrionis Ecclesijs, offusas fuisse. Illud tamen pie nobis sentire liceat, apud nos, vt et in vicina Noruegia (nam nolo vltra septa vagari, et de populis ignotis quicquam pronunciare) eiecta primum Idololatria Ethnica, sinceriorem longe et simpliciorem fidem seu religionem Christianam viguisse; quippe veneno Papistico minus infectam, quam postea, vbi auctum Romana sedis fermentum pestiferum, et malum contagiosum maturuit, et per totum orbem virus suum diffudit: Nam vt postea apparebit, multis annus antequam noua Pontificiorum Idololatria vires et incrementum cepit, Islandia Christum amplexa est: et vt laudatissimi duo illi Noruegia Reges, quibus vt commune nomen, ita commune nominis Christi propagandi studium et professio, nihil nisi fidem in Deum Patrem, Filium, et spiritum Sanctum, sonabat. Dico autem illum Olaum Thryggonis F. qui Anno Christi 968. natus, Anno atatis 27. imperium Noruegia adeptus est, et primus, vt accepimus, Noruegis Christum obtrusit: quibus imperitabat annis 5. Et huic cognominem, Olaum nuncupatum Sanctum, Haraldi F. Qui anno Christi 1013. aut circiter, imperij habenas arctius in primis obtinuit. Per annos fere 17. Christi doctrinam audacter tradidit. Anno Christi 1030. ab improbis parricidis nefarie interfectus, in pago Noruegise Stickla Stodum, pro Christi nomine cruorem fudit.

Habuit etiam nostra patria inter multos alios quendam insignem pietate virum; cui Nialus nomen erat, qui circa annum Christi 1000 vixit in pradio seu villa Berthors huol, sita in Parochia Islandia, Landenum: Quique rerum humanarum experientia, circumspecta animi prudentia, sagacitate et consilio, habebatur insignis. Cum enim, eius seculo, indomitis Islandia motibus fluctuaret, incolis a nullo fere superiore magistratu repressis, nullis se factionibus immiscuit: Plurimas cauta animi virtute ac industria composuit. Nunquam vim fecit, nec passus est, si vltimum tantum in vita diem excipias. Adeo studiose seditiones et turbas vitauit aliosque vitare aut euadere cupientes optime iuuit. Nec quisquam eius consilio, nisi maximo suo commodo est vnquam vsus: nec quisquam ab eo, nisi cum vita et fortunarum penculo deflexit. Tam certum ab eo oraculum petebatur, vt valde mirandum sit, vnde homini tanta futurorum euentuum, et tam certa coniectura et consilium esse potuerit, quanta in ipso deprehensa est. Vnde ipsius cauta, prouidens et consilij plena sapientia, apud nostrates in prouerbium abijt: Nials biita raden: quasi dicas, Niali consilium; vel, Niali consilio res geritur, aut succedit: cum quid prudenter et admirando cum consilio gestum est.

Hic cum domi sua, a 100. viris coniuratis ob cadem a filio ipsius, ipso tamen inscio, patratam cingeretur, et inimicis domum vndique igni succendentibus, sibi videret supremum fatum instare, ait tandem. Hac quidem fato, hoc est, voluntate diuina accidunt. Caterum spem et fiduciam in Christo sitam habeo, nos (de se et vxore loquens) licet corpus hoc nostrum caducum, inimicorum flammis, mortalitatis corruptionem subeat, ab aternis tamen flammis liberatum iri. Sicque inter has voces, et flammarum savitiam, vitam, An. Christo 1010. cum vxore et filio homicida, finiuit. Vox profecto filijs Dei non indigna, anima, cum mortis acerbitate luctantis summum solatium arguens.

Hac ideo addidi, vt ostendam qua coniectura adducar ad extstimamdum mox initio Christianismi (vt sic loquar) apud nos recepti, non fuisse tam deceptas et errorum tenebris immersas hominum mentes, quam nunc, paulo ante hac nostra tempora fuerunt.

Ast vero iam postquam Dominus Deus per Lutherum, et Lutheri in vinea Domini collegas, et pios successores, salutis doctrinam illustriorem reddidit, mentiumque nostrarum graui veterno et densa caligine excussis, dextra sua digito, hoc est, spiritu Sancto, (Matth. 12. vers. 28.) cordis nostri auriculas vellicauit, ac oculos, quibus saluificam ipsius veritatem cerneremus, nobis aperuit: Nos omnes et singuli credimus et confitemur Deum esse Spiritum, (Iohan. 4. vers. 24.) aternum (Esai 40. vers. 28.) Infinitum (Ierem. 23. vers. 24. Psalm. 136. vers. 7. 8. 9.) optimum (Matth. 19. 17.) omnipotentem (Gene. 17. 1. Apocal. 1. 8.) Vnum essentia et natura: Vnum prouidentia: vnum efficentia rerum et administratione (Deut 6. 5. Ephes. 4. 5.) At personis diuinitatis, proprietatibusque distinctum, Patrem, Filium et spiritum Sanctum (Matth. 28. 19. & 3. 17.) Deum Patrem quidem, primam diuinitatis personam, coeli terra et omnium rerum creatorem (Gene. 1. vers. 1. & sequent.) Sustentatorem et gubernatorem (Psal. 115. 3. Heb. 1. 3.) Patrem Domini nostri Iesu Christi (Psalm. 2. 7. & sequent:) et nostrum per eundem Patrem (Rom. 8. 15.) Anima et corporis curatorem (Luc. 12. 12,) Tum Iesum Christum, secundam diuinitatis personam, filium Dei patris (Iohan. 1. 18. &c.) Vnigenitum (Iohan. 1. 29. Heb. 1. 2.) aqualem patri (1. Paral. 17. 13. Iohan. 1. 1.) Deum verum (Iohan. 1. 2. &c.) ante omnia creata praordinatum (1. Pet. 1. 20. Apocal. 13. 8. &c.) et statim post lapsum, promissum Messiam (Gen. 3. 15.) Sanctis Patriarchis identidem promulgatum, vt Abraha (Gen. 12. 3. &c.) Isaac. (Gen. 26. 4.) Iacob. (Gen. 28. 14.) et promissionibus confirmatum (Genes. 49. 9. Esa. 11. 1. 10.) Sacrificijs Mosaicis (Leuit. 1. 2. &c.) Et alijs typis prafiguratum: immolatione Isaac (Gen. 22.) Exaltatione anei serpentis. (Num. 21.) Iona (Ion. 2. &c.) Prophetarum testimonio proclamatum (Esai 7. 14. &c.) ac tandem in plenitudine temporis vere exhibitum: hominem verum (Iohan. 1. 14. &c. Paul. Galat. 4.) mortuum pro peccatis nostris: resuscitatum propter iustificationem nostri (Rom. 4. 25.

Enter page number Go  Previous Next
Page 93 of 125
Words from 94771 to 95770 of 127955