[Sidenote: The Islanders Preserue In Writing The Acts Of Their Ancestors.] We Denie Not But That Some Woorthy Actes Of Our Forefathers Be Reserued In The Songs And Poemes Of Our Countreymen, As Also In Prose:

But that the same things haue beene engrauen by vs, or by our ancestors in rocks or promontories, we may in no case acknowledge that praise be due vnto vs, nor yet the other of minstrels, and taking of birds and fishes.

For we holde it to be part of an honest and ingenuous mind, as to refute false crimes, so not to challenge vndeserued praise vnto himselfe, nor to accept it being offered.

SECTIO VNDECIMA.

Sed cum scriptoribus iam dictis, viris alioqui spectata eruditionis et preclari nominis, qui tamen hac ita inconsiderate scriptis suis interseruerunt, actionis finis esto.

Etiam magna mei pars est exhaosta laboris:

Sed restat tamen fatus ille vipereus Germanicus, quem idcirco anonymum secundo partu mater edi voluit, vt venenatis aculeis nomen Islandorum tanto liberius pungeret.

Porro licet aduersus hanc bestiam in arenam descendere non dubitem, omnibus tamen constate volo, quonam hoc animo faciam, videlicet, non vt cum illius pestifera virulentia, conuicijs aut maledicentia certem (Nam vt est in triuiali paroemia,

Hoc scio pro certo, quod si cum stercore certo, Vinco, seu vincor, semper ego maculor:)

Sed vt bonis et cordatis omnibus, etiam extraneis, satisfaciam qui maledicentiam istam Germanicam lecturi vel audituri sunt, aut olim audierint, ne et hi nos merito calumniam tantam sustinere credant: Tum etiam vt alios qui istis virulentis rhythmis Germanicis, in gentis nostra opprobrium vtuntur, et inde dicteria et comumeliosas subsannationes ad despiciendos Islandos petunt, ab ilia mordendi licentia in posterum, si fieri possit, abducamus.

Ergo, ne longis ambagibus Lectori fastidium oratio nostra pariat, ad ea narranda accedam, qua maledicus ille Gennanus in suum pasquillum congessit: Quem etiam sua de Islandis carmina Encomiastica recitantem in his pagellis introducerem, nisi prauiderem foetum ilium probrosum, tot et tam varijs maledictis turgidum, omnibus bonis nauseam mouere posse, ac sua spurcitie ab ijs legendis absterrere.

Referam igitur pracipua, (ijs scilicet omissis qua cum alijs communia habet, atque hactenus ventilata sunt) sed, quam ille, longe mitius; ne, vt dixi, lingua ipsius obscoena petulantia, aures bona et erudita offendantur: Qui ipsum videre aut audire volet, quarat apud propolas. Nobis inquam, non est in animo putida ipsius calumnia et conuiciorum sentina, has chartas inquinare. [Sidenote: 1. Obiectio seu conuicium.] Primum igitur obijcit Germanicus hic noster, si Dijs placet, Historicus: Multos ex pastoribus Islandia toto biennio sacram concionem ad populum nullam habere: Vt in priore editione, huius pasquilli legitur, quod tamen posterior editio eiusdem refutat: Dicens, eosdem pastores in integro anno tantum quinquies concionari solitos: qua duo quam rite sibi consentiant, videas bone Lector, cum constet Authorem mox a prima editione vix vidisse Islandiam. Ita scilicet plerumque mendacium mendacio proditur, iuxta illud: Verum vero consentit; Falsum nec vero nec falso.

Sed com nostrum non sit veritatem vspiam dissimulare, nos haud negandum ducimus conciones sacras circa id tempus, quo iste Sycophanta in Islandia vixit, nempe anno 1554.

Enter page number Go  Previous Next
Page 219 of 243
Words from 114289 to 114789 of 127955