Sabellico Authore.

Monstrat Ageus, qui nauem filij Thesei, cum velis atri coloris, ex Creta redeuntem cerneret, perijsse filium ratus, vitam in proximis vndis finiuit.

Sabellic. lib. 3. cap. 4. Monstrat Gordianus senior, Africa proconsul, qui similiter, ob rumores de morte filij, vitam suspendio clausit. Campofulgos. lib. 5. cap. 7. Monstrant idem Iocasta Creontis filia, Auctolia Sinonis F. Anius Tuscorum Rex, Orodes Rex Parthorum, et alij numero innumero. De quibus vide stat. lib. 2. Plutarchum, et alios, &c. Huc illud. Amor descendit, &c. Adeo, vt videas non minus esse homini proprium, sobolem intime diligere, et summo amore prosequi, quam aut volare; vt si iam aliquando homines esse Islandos, nedum Christianos scriptores nostri fassi sint, hunc amorem et affectum in filios ijsdem, quantumuis inuiti et repugnantes, adscribant: sin minus, non modo hominis titulum et dignitatem illis detrahant, sed etiam infra bruta et quasuis bestias, qua ipsa, stimulante natura, maximo prolis sua et arctissimo amore tenentur, deprimant.

Non addam contra hoc impudens mendacium exempla etiam nostratium satis illustria: Tacebo leges nostras plagiarias ipsis Islandis antiquiores, quippe a Noruagis acceptas, qua exstant in codice legum nostrarum, titulo Mannhelge: cap. 5. Si quis hominem liberum (quemuis nedum filium) extraneis vendat, &c.

Iam vero si quis eo fortuna deueniat, vt proprium filium, siue incola, siue extranei alicuius potestati, vel fame vel extrema quacunque vrgente necessitate, aut periculo, permittat, ne familicum *media deficientem aspicere cogatur, canem vero in proprias dapes reseruet, Is minime dicendus est filium aquo aut inferiore loco habere quam canem, siue id faciant, Islandi, siue extranei quilibet.

Offenderant forte Germanorum vel Danorum nauta apud nos mendicos quosdam, liberis onustos, quorum hic maximus est numerus, qui iocando, vt sunt nugis scurrilibus addicti, dixerint: Da mihi aut vende hoc vel illud: Cumque rogarint extranei: Quid tu mihi vicissim? Responderint mendici. Habeo liberos 10. vel 14. dabo ex eis vnum vel plures, &c. Solet enim ista mendicorum colluuies istiusmodi scurriles dialogismos cum extraneis instituere. Quod si tum quispiam bonus vir, misertus stoliditatis et inopia mendicorum, vno illos filio leuauerit, eique propter Deum in alijs terris, aliquo tandem modo bene prospexerit, num mendicus, qui alioqui cum filio, fame et paupertate moriturus, filium miserenti permittit et committit, filium istum suum minoris facit quam canem? Prastitum est a multis tam Islandis quam extraneis huiusmodi beneuolentia et commiserationis opus: ex quibus fuit vir nobilissimus Accilius Iulius a serenissimo rege Dania olim missus ad Islandos, Anno Domini 1552. Qui vt audiui, 15. pueros pauperculos assumpsit et secum in Daniam auexit: Vbi postea ipsius beneficio singulos suo vita generi addictos, in viros bonos et frugi euasisse, mihi narratum est.

Quid si quis in extrema constitutus angustia, filium non modo vendat; sed si emptorem non habet, ipse mactet et comedat? Nota sunt huius rei exempla: Parentum videlicet inuitia crudelitatis in filios, stimulante non odio vel astorgia, sed ineuitabili necessitate compellente. Num quis inde vniuersale gentis alicuius conuicium exstruxerit? Legimus, in obsidione Samaria matres duas filios suos mactasse, et coctos comedisse: 4. Reg. C. 6. Legimus in obsidione Ierosolymitana, quam flebilis fuerit vox miserrima matris, filium misellum iam mactatura.

Enter page number Go  Previous Next
Page 211 of 243
Words from 110108 to 110611 of 127955