Quos Scriptores Isti, Viri Alioqui Praclarissimi & Optime De Repub.

Literaria meriti, nimium prapropero iudicio secuti sunt.

Caterum optandum esset, nullos tanto nouitatis studio Historias scribere, vt non vereantur aniles quasuis nugas ijs inserere, atque ita aurum purum coeno aspergere. Qui vero demum sunt homines illi submersi, in lacu infernali natitantes, & nihilominus cum notis & amicis confabulantes? Anne nobis veterem Orphea, cum sua Euridice, in Stygias relabente vndas, colloquentem, & in his extremi orbis partibus, tanquam ad Tanaim Hebrumque niualem, cantus exercentem lyricos, rediuiuum dabitis? Certe, etsi nolint alij futilem huiusmodi ineptiarum leuitatem ac mendacium agnoscere, agnouit tamen rerum omnium haud negligens astimator Cardanus, lib. 18. subtil. cuius hac sunt verba.

Est Hecla mons in Islandia, ardetque non aliter ac Atna in Sicilia per interualla, ideoque persuasione longa (vulgi) concepta, quod ibi expientur animaa. Alij, ne vani sint, affingunt inania fabula, vt consona videantur. Qua sunt autem illa inania? Quod spectra comminiscuntur, se ad montem Heclam ire respondentia, ait idem. Et addit. Nec in Islandia solum, sed vbique, licet raro, talia contingunt: Subditque de larua homicida Historiam, qua sic habet. Efferebatur, inquit, anno praterito, funus viri plebeij Mediolani, orientali in porta iuxta templum maius foro venali, quod a caulium frequentia nomen caulis nostra lingua sonat. Occurrit mihi notus: Peto, vt medicorum moris est, quo morbo excesserit? Respondet ille: consuesse hunc virum hora noctis, tertia a labore redire domum: Vidit lemurem nocte quadam insequentem: Quam cum effugere conaretur, ocyus citato pede abibat: Sed a spectro captus atque in terram proiectus videbatur. Exclamare nitebatur: Non poterat. Tandem, cum diu in terra cum larua volutatus esset, inuentus a pratereuntibus quibusdam, semiuiuus domum relatus, cum resipuisset, interrogatus, hac qua minus expectabantur, retulit. Ob id animam despondens, cum nec ab amicis, nec medicis, nec sacerdotibus persuaderi potuisset, inania esse hac, octo inde diebus perijt. Audiui postmodum & ab alijs, qui vicini essent illi, neminem ab inimico vulneratum tam constanter de illo testatum, vt hic, quod a mortuo fuisset in terram prouolutus. Cum quidam quarerent, quid ille postquam in terram volutaretur ageret? Conatum, inquit, mortuum adhibitis gula manibus, vt eum strangularet: Nec obstitisse quicquam, nisi quod se ipsum tueretur manibus. Cum alij dubitarent, ne forte hac a viuo passus esset, interrogarentque in quo mortuum a viuo secernere potuisset? Caussam reddidit satis probabilem, dicens se tanquam cottum attrectasse, nec pondus habuisse, nisi vt premebatur. Et paulo post addit. Eadem vero ratione qua in Islandia, in arena solitudinibus Agypti & Athiopia, Indiaque vbi Sol ardet, eadem imagines, eadem spectra viatores ludificare solent. Hactenus Cardanus. Inde tamen nemo concluseret, sicut de Islandia scriptores nostri faciunt, in illis Agypti and Athiopia, Indiaque locis, carcerem existere damnatorum.

Hac ex Cardano adscribere libuit, vt etiam extraneorum testimonia pro nobis, contra figmenta tanta afferamus. Conuincit autem prasens Cardani locus hac duo, scilicet: nec esse Islandia proprias spectrorum apparitiones: (quod etiam omnes norunt, nisi eius rei ignorantiam nimis affectent) nec illud mortuorum cum viuis, in hiatu Heclensi, colloquium, nisi ementitis hominum fabulis, quauis ampulla vani oribus, niti, quibus belua vulgares, ad confirmandam de animarum cruciatibus opinionem, vsa fuerant. Et quisquam est, qui illis scriptorum hiatibus, mortuorum miraculis ad summum vsque refertis, adduci potest vt credat?

Enter page number Go  Previous Next
Page 156 of 243
Words from 81749 to 82264 of 127955