Non Procul A Promontorio Islandia Reykianes, Flamma Ex Ipso Mari Erupit.

Etiam in corporibus humanis repentinos ignes emicuisse, vt Seruio Tullio dormienti, e capite flammam exsilijsse:

Et L. Martium in Hispania, interfectis Scipionibus, concionem seu orationem ad milites habentem, atque ad vltionem exhortantem, conflagrasse, Valerius Antias narrat. Meminit etiam Plinius flamma montana, qua, vt aqua accendatur, ita terra aut foeno extinguatur. Item, Alterius campestris, que frondem densi supra se nemoris non adurat. Qua cum ita sint, mirum, homines id in sola Hecla mirari (ponam enim iam ita esse, cum non sit tamen, quod a quoquam scire potuerim) quod multis aliarum terrarum partibus seu locis, tam montanis, quam campestribus, cum ea commune esset.

Eo impetu quo apud nos globi. Sic enim Munsterus. [Sidenote: Frisius.] Mons ipse cum furit, inquit, horribilia tonitrua insonat, proijcit ingentia Saxa, sulphur euomit, cineribus egestis, tam longe terram circumcirca operit, vt ad vicesimum lapidem coli non possit, &c. Caterum oportuit potius cum Atna, aut alijs montibus flammiuomis, quos mox recitabo, comparasse, cum non deesset, non modo simile, sed prope idem: Nisi forte quod incendia rarius ex Hecla erumpant, quam alijs id genus montibus. Nam proxunis 34. annis prorsus quieuit, facta videlicet vltima eruptione, An. 1558. vt superius annotauimus. Et nihil tam magnifice dici potest de nostra Hecla, quin idem, vel maius cateris montibus flammiuomis competat, vt mox apparebit. Quod vero sulphur eiaculetur, manifestum est commentum nullo experimento apud nostrates cognitum.

Is locus est carcer sordidarum animarum. Hic prafandum esse mihi video, atque veniam a Lectore petendam quod cum initio proposuerim, de terra & incolis diuisim agere in hac prima parte tamen, qua sunt merito secunda partis miscere cogar. Euenit hoc scriptorum culpa, qui Insula situi ac miraculis, religionis incolarum particulam hanc, de opinione infernalis carceris, confuderunt. Quare etiam vt hunc locum attingamus, quis non miretur isthoc commentum ab homine cordato in Historia positum esse? Quis non miretur, viros sapientes eo perduci, vt hac vulgi deliramenta auscultent, nedum sequantur? Vulgus enim extraneorum & hominum colluuies nautica (hic enim saniores omnes tam inter nautas quam reliquos excipio,) de hoc insolito natura miraculo audiens, ingenito stupore ad istam, de carcere animarum, imaginationem fertur: Siquidem incendio nullam substerni materiam videt, quemadmodum in domesticis focis fieri consueuit. Atque hac persuasione vulgi fama inoleuit dum (vt ad maledicta optime assuefactum est) vnus alteri huius montis incendum imprecatur. Quasi vero ignis elementaris & materiatus ac visibilis, animas, i. substantias spirituales comburat. Quis denique non miretur cur eundem carcere damnatorum, non in Atna etiam, nihilo minus ignibus ac incendijs celebri, confingant? At confinxit dices, Gregorius Pontifex. Purgatorium igitur est. Sit sane: Eadem igitur huius carceris veritas qua & purgatorij. Sed priusquam longius procedamus, libet hic referre fabulam perlepidam, huius opinionis infernalis originem & fundamentum: Nempe cuidam extraneorum naui Islandiam relinquenti & turgidis velis citissimo cursu iter suum recta legenti, factam obuiam alteram similiter impigro cursu, sed contra vim tempestatum, velis & remis nitentem: cuius prafectus rogatus, quinam essent? Respondisse fertur: De Bischop van Bremen. Iterum rogatus quo tenderent? ait. Thom Heckelfeldt tho, Thom Heckelfeldt tho. Hac videns Lector vereor, ne peluim postulet dari:

Enter page number Go  Previous Next
Page 146 of 243
Words from 76560 to 77060 of 127955