Qua Parte Autem Plana Est Prastat Plurimum Pabulo, Tam Lato, Vt Pecus Depellatur A Pascuis, Ne Ab Aruina Suffocetur.

Id suffocationis periculum nullo testimomo, nec nostra nec patrum nostrorum, vel quam longe retro numeraris, memoria confirmari potest.

The same in English.

THE FIFTH SECTION.

[Sidenote: Munster. Frisius. Zieglerus.] The Iland, most part thereof, is mountainous and vntilled But that part which is plaine doth greatly abound with fodder, which is so ranke, that they are faine to driue their cattell from the pasture, least they surfet or be choaked.

That danger of surfetting or choaking was neuer heard tell of, in our fathers, grandfathers, great grandfathers or any of our predecessours dayes, be they neuer so ancient. [Footnote: In the tenth and eleventh centuries, corn and other crops seem to have been raised in considerable quantities, but at present only small crops of potatoes, turnips, and cabbages are grown. The pastures are good, and many horses, cattle, and sheep are reared.]

SECTIO SEXTA.

[Sidenote: Munst. Frisius.] Sunt in hac Insula montes elati in coelum, quorum vertices perpetua niue candent, radices sempiterno igne astuant. Primus Occidentem versus est, qui vocatur Hecla, alter crucis, tertius Helga. Item Zieglerus. Rupes siue promontorium Hecla astuans perpetuis ignibus. Item Saxo. In hac itidem Insula mons est, qui rupem sideream perpetua flagrationis astibus imitatus, incendia sempiterna iugi flammarum eructatione continuat.

Miracula Islandia Munsterus & Frisius narraturi mox in vestibulo, magno suo cum incommodo impingunt. Nam quod hic de monte Hecla asserunt, etsi aliquam habet veritatis speciem, tamen quod idem de duobus alijs montibus perpetuo igne astuantibus dicunt, manifeste erroneum est. Illi enim in Islandia non extant, nec quicquam, quod huic tanto scriptorum errori occasionem dederit, imaginari possumus. Facta tamen est, sed nunc demum Anno 1581. ex monte quodam australis Islandia, maritimo, perpetuis niuibus & glacie obducto memorabilis fumi ac flamma eruptio, magna saxorum ac cineris copia eiecta. Caterum ille mons longe est ab his tribus, quos authores commemorant, diuersissimus. Porro etsi hac de montibus ignitis maxime vera narrarent, annon naturaliter ista contingerent? An ad extruendam illam, qua mox in Munstero, Zieglero & Frisio sequitur, de orco Islandico opinionem aliquid faciunt? Ego sane nefas esse duco, his vel similibus natura miraculis ab absurda asserenda abuti, vel hac tanquam impossibilia cum quadam impietate mirari. Quasi vero non concurrant in huiusmodi incendijs causa ad hanc rem satis valida. Est in horum montium radicibus materia vri aptissima, nempe sulphurea & bituminosa. Accedit aer per poros ac cauernas in terra viscera ingressus, ac illum maximi incendij fomitem exsufflans vna cum nitro, qua exsufflatione tanquam follibus quibusdam, ardentissima excitatur flamma. Habet siquidem ignis, his ita conacnientibus, qua tria ad vrendum sunt necessaria, materiam scilicet, motum, & tandem penetrandi facultatem: Materiam quidem pinguem & humidam ideoque flammas diuturnas alentem: Motum prastat per terra cauernas admissus aer: Penetrandi facultatem facit ignis vis inuicta, sine respiraculo esse nescientis, & incredibili conatu violenter erumpentis, atque ita (non secus ac in cuniculis machinisue seu tormentis bellicis, globi e ferro maximi, magno cum fragore ac strepitu, a sulphure & nitro, e quibus pyrius puluis conficitur, excitato, eijciuntur) lapides & Saxa in ista voragine ignita, ceu quodam camino, collique facta cum immodica arena & cinerum copia, exspuentis & eiaculantis, idque vt plurimum, non sine terramotu:

Enter page number Go  Previous Next
Page 139 of 243
Words from 72972 to 73496 of 127955